Zutphen 1 SOS scoort eerste wedstrijdpunt op de valreep

Vandaag komen de gasten uit Zwolle Zuid en om de weg dan in de Zutphense Zuidwijken te vinden valt niet mee. Toch zit het complete team van onze gasten zeer alert om stipt 20.00 uur achter de borden. Omdat Joseph en Klaas verhinderd zijn spelen we opnieuw zonder onze vaste 1e en 2e bordspelers. Gelukkig is Klaas er eerst nog wel bij om de openingen gade te slaan en wat foto’s te maken. 

Peter Dupain heeft de eer het eerste bord te mogen bezetten, tot zijn eigen verbazing. Ik stel hem gerust: het is een bewijs van de sluimerende grote klasse die Klaas in hem ziet. Dat is uitleg 1. Uitleg 2 is dat hij onvrijwillig geofferd wordt zodat anderen aan een wat lager bord mogen. Die variant bevalt hem maar matig… 

Dus zet Peter met zwart op besliste wijze een interessante variant van de Scandinavische verdediging voor. Hij staat zeker actief en als hij besluit met 0-0-0 tegengesteld te rokeren belooft het een felle strijd te worden. Aan mijn bord open ik net als in de vorige ronde met een Stonewall in de voorhand, maar mijn tegenstander doet slechts logische zetten en komt met een sterk en vrijwel onverjaagbaar paard op e4. Ik speel tegen op de Damevleugel richting zijn zwakke pion a7. Dames zijn dan al van het bord. 

Aan bord 3 zien we de opgeleefde Frank Posthuma, volgens wijlen Berry Withuis de enige speler van onze bescheiden club die het spel echt begrijpt. Dat laat hij ook vandaag blijken: hij pakt de Londoner opstelling van wit origineel aan en staat al gauw wat gemakkelijker. Even later resulteert dat in een kwaliteitswinst, dat belooft veel goeds. 

Onze nestor en doorgaans spraakzame stentor Willem Oving mag aan bord 4, hij komt met een harmonieuze Engelse opening, waarin zijn sterke Loper op g2 de aandacht trekt. 

Aan bord 5 zet Jos met zwart zijn geliefde maar altijd veeleisende Pirc op het bord. Zijn stelling in het  middenspel is precair en als wit met een verre vrijpion oprukt kan hij die nog nipt van promotie houden, wel lijkt het me op termijn een akelige handenbinder. 

De partij van ons talent Nathan van Dam is qua opening grappig: hij speelt het Engels met de formatie e4 en c4 en de hele Zutphense jeugd 30 jaar geleden (Weet je nog, Rob Thé?) in het illustere Volkshuis deed massaal niets anders, soms tot verbijstering van de gedreven jeugdleiders.. Omdat zwart in die tijd standaard (want ook van de club) antwoordde met e5 en c5 werd deze generatie slechts bekwaam in het spelen achter en tegen een keiharde wand.  Ik noem deze variant daarom “De Zutphense stadsmuur”.

Aan bord 7 zit Jan Pouwels (let op de spelling Eric..) die vorige week in de interne een knap staaltje koel verdedigen toonde. Hij heeft in een Aangenomen Damegambiet ook nu met zwart geen enkele zwakte, slechts iets minder ruimte. 

Tenslotte bekijken we de stelling van Rob: die heeft met 0-0-0 ook de aanval gezocht met zijn Londoner-achtige opstelling. 

Dan naderen we het laatste uur en het is me dan al duidelijk dat het spannend gaat worden. Eerst moet Peter opgeven: hij is gek genoeg juist op de damevleugel waar zijn aanval goed op gang leek te komen te grazen genomen door zijn listige opponent. Misschien zat er meer in zijn stelling? (0-1) Vervolgens komt Jan me vertellen dat zijn degelijke partij in remise is geëindigd, geen verrassing. Intussen is Rob al in een pionneneindspel met 1 pion meer bezig: hij rondt het met vaste hand af voor een (1½-1½) tussenstand. Ik besluit mijn tegenstander remise aan te bieden: zie geen actief plan meer, ook niet voor hem. En als vervangend teamleider kan ik wellicht tactisch adviseren in de eindfase. Hij neemt het langdurig in overweging, want het kan afhankelijk van het verloop juist zijn of juist niet om mijn aanbod aan te nemen. Intussen vordert de match en sneuvelt Willem -nadat zijn koning in een kwetsbare positie was beland- in een vanuit die stelling geforceerd eindspel met 2 pionnen minder. Even later wint Frank dankzij zijn materiële overwicht en secuur spel: een mooie zege! Dus is het nu (2½-2½). Dit is het moment voor mijn opponent om de remise aan te nemen, want hij oordeelt ongetwijfeld dat Jos gaat verliezen en Nathan echt niets beter staat in die moeilijke partij. (3-3) 

En inderdaad: Jos had wellicht met een eeuwig schaak nog nipt kunnen ontsnappen, maar via die verre pion gaat het na Dameruil toch mis. (3-4) Nu ligt ons lot in handen van Nathan en zijn tegenstander, die wellicht in de opkomende tijdnood mis kan tasten, Nathan is juist sterk onder tijdsdruk. En inderdaad: na een fase van behoorlijk spel van zijn tegenstander ontsnapt Nathan met enig geluk eerst aan stukverlies en even later wint hij zelfs nog via een paar goed voorbereide gemene schaakjes met mat als eindstation. (4-4) Onze koele held mag de verdiende felicitaties in ontvangst nemen en het eerste wedstrijdpunt is voor de Middeleeuwse poorten van de Zutphense hel binnengesleept.

Eric Kloppers