Zutphen 2 wint op karakter!

Zutphen 2 - Theothorne 1    4.5 - 3.5 (uitslagen)

De eerste wedstrijd van dit seizoen vindt thuis plaats in een heerlijk gevulde speelzaal, waarin ook het derde en kersverse vierde team optreden. Nadat Gerrit de gasten uit Dieren met een kleine maar smaakvolle speech heeft verwelkomd, zetten de spelers zich achter de borden. Thee en koffie komen snel daarna van alle kanten en dus is het tijd voor mijn eerste ronde langs de borden om te trachten de openingen te benoemen.

Aan bord 8 zit Jurriën Schouten met wit in een evenwichtige Engelse opening. Wouter Rothengatter heeft aan bord 7 een Dameloperspel (naar g5) op het bord; hij zet er een gezond centrum tegenover. Jos Landsheer is vandaag meer een doortastend veldheer, want via een geslaagd Morra-gambiet staat hij nu al vorstelijk en bovendien heeft hij een kwaliteit gewonnen. Bij Olav Wilgenhof met zwart aan bord 5 staat een Engelse structuur op het bord, Olav heeft kansen op de koningsvleugel, maar moet uitkijken aan de andere kant.  Gerrit Ruegebrink heeft met wit een theoretische Siciliaan op het bord. Hij heeft best goed stukkenspel, maar een isolani kan de pret in een mogelijk eindspel gaan bederven. Jan Blaak gelooft in zijn Koningsindische verdediging: net als bij Olav liggen zijn kansen op de koningsvleugel, maar is het oppassen voor de damevleugel. Willem Oving heeft wit, maar doet in de Engelse opening (lijkt wel mode) niets met zijn witvoordeel. Een verdwaalde witte toren op a5 en een matige d-lijn doen op termijn het ergste vrezen. Maar Willem kan slechte stellingen ook goed spelen! Zelf mag ik met zwart mijn geliefde Lettisch gambiet weer eens spelen tegen mijn sterke opponent Cor Vrouenraets. Hij neemt alle tijd en kiest tot mijn grote zorg met wit een obscure, maar bepaald niet ongevaarlijke zijvariant met 3 Pc3. Mijn boek vertelt: "Sieht harmlos aus, ist aber nicht zu unterschätzen...". Dat blijkt maar al te waar: na twee minder precieze zetten van mijn kant wordt het een echt fiasco: geen ontwikkeling, geen rokade en wit heeft in de open stelling alles wel lekker voor elkaar. Hij speelt het strak als een liniaal en na 16 zetjes is het mat. Willem Oving ziet het allemaal hoofdschuddend aan en zegt met gezaghebbende Stentorstem: "Wanneer houd je eindelijk eens op met dat Lettisch?!" Misschien moet ik zijn wijze raad eens overwegen... En ik hoor dat Wouter maar al te vaak tegen mijn sympathieke tegenstander -  "Alweer thee?" -  heeft gespeeld en nog nooit van hem heeft kunnen winnen. Nou, ik dus ook niet!

Olav is nog eerder klaar dan mijn miniatuur: zijn tegenstander biedt in betere stelling remise aan, wat me direct deed denken aan een legendarische soul-hit uit 1972: https://youtu.be/Ap41J6-Bg8I

Hij neemt het aanbod dan ook dankbaar aan. En Jos Landsheer, de gevreesde veldheer, heeft intussen al vreselijk toegeslagen: de kwal voorsprong werd een volle toren en met een gedecideerd mat is het punt binnen. Dus staat het nu 1.5 - 1.5.  Alle andere partijen duren tot ver in het laatste uur. In de wandelgangen tref ik een opgefleurde Willem Oving: het was hem dun door de broek gelopen, maar nu had hij de stelling weer aardig onder controle, zei hij me. En een blik op zijn bord bevestigt dat idee: hij heeft op magische wijze een eindspel met een pion meer en meer ruimte bereikt. Bij Jan Blaak aan bord 3 is het mis: zijn Koningsaanval is stukgelopen en nu moet hij dreigingen tegen zijn eigen Koning pareren en zorgen dat het over de c-lijn niet in de soep loopt...brr!

Aan bord 8 heeft Jurriën een paard tegen een pion verloren; de hoop is klein en als de dames er ook nog af gaan is elke remisekans verdwenen: hij geeft op. En wat later moet Jan Blaak ook zijn Koning omleggen: geforceerd verliest hij een stuk met geen kans op gerommel. Het is nu even crisis, want de tussenstand bedraagt 1.5 - 3.5.

Dus ligt de druk volledig bij het drietal Gerrit, Willem en Wouter.  Maar deze taaie mannen zijn zo gauw niet van het bord geblazen. Eerst is het Gerrit die in een gelijkstaand eindspel met TTP tegen TTL laat zien waar het om draait: activiteit! Zijn opponent gaat passief achter pionnen staan, terwijl Gerrit de 7e rij inpikt en na enkele subtiele zetten is geforceerde torenwinst bereikt: 2.5- 3.5.

Dan schuift het talrijke publiek naar Wouter Rothengatter. Ik zie hem altijd nog als één van de spelers van onze club die het spel het best begrijpt. Maar dan moet hij wel de rust vinden om de stellingen echt te bekijken. Nu: vandaag biedt hij dit alles bij uitstek wel: in een gecompliceerde stelling vindt zijn koning een ongebruikelijk veilig plekje op g6. En een remiseaanbod van zijn opponent wijst hij moedig af. Vervolgens speelt hij 4 zeer zorgvuldige zetten en stukwinst is niet te voorkomen: wat mij betreft de partij van de dag! (3.5-3.5). Willem heeft tenslotte na een kleine hapering de weg naar de winst weer ingeslagen door zijn pluspion tijdelijk weg te geven om daardoor met zijn koning binnen te kunnen dringen en om zijn pionnen op de juiste kleur te kunnen zetten. Dan is het ook snel gedaan en winnen we de match zelfs nipt met 4.5-3.5 van een tegenstander die beslist te goed is voor de laatste plaatsen.

Bij de bar tref ik ons oud-lid, de inmiddels 94-jarige Dirk van Rikxoort van Ons Genoegen, die Harry de Rover op een halfje heeft gehouden in de door het derde gewonnen wedstrijd. Hij is niet meer zo goed ter been, maar beweegt zich kenmerkend kranig met een stok zonder rollend materieel. Mooi om hem zo weer eens in ons midden te hebben!

De schaakavond was zo een behoorlijk succes voor Zutphen: ook ons gloednieuwe 4e team presteerde prima met een 2-2 eindscore, met vooral een opvallende stelling bij Zabie: zelden zag ik zo'n indrukwekkende blokkade over het hele bord. Dat heet professioneel een halfje binnenhalen!

Eric Kloppers

You have no rights to post comments

We hebben 149 gasten en geen leden online